logo 

Logo ITF

Taekwon-do

Taekwon-do

Taekwon-do jest sztuką samoobrony, która powstała i rozwinęła się w Korei, opartą na tradycji i filozoficznych zasadach walki wręcz. Twórcą współczesnego Taekwon-do jest koreański generał Choi Hong Hi, który w oparciu o osobiste doświadczenia treningowe m.in. Taek Kyon i Karate opracował jednolity system samoobrony, któremu 11 kwietnia 1955 roku nadano nazwę Taekwon-do. Nazwę Taekwon-do tworzą trzy słowa:
TAE - stopa, kopnięcia, uderzenia nogami, skakanie i loty w powietrzu
KWON - pięść, ciosy, uderzenia ręką
DO - droga, sposób postępowania, sztuka ( dotyczy sfery psychiczno-moralnej).
Współczesne Taekwon-do jest nie tylko sztuką walki, ale również dynamicznie rozwijającą się dyscypliną sportową.

Tkd

Taekwon-do jest sztuką dyscyplinowania umysłu poprzez dyscyplinowanie ciała (gen. Choi )

Zasady Taekwon-do
Sposób postępowania w Taekwon-do określa 5 podstawowych zasad, których powinni przestrzegać adepci Taekwon-do nie tylko na sali treningowej, ale także w codziennym życiu:

  1. Ye Ui - grzeczność, uprzejmość
  2. Yom Chi - uczciwość, rzetelność
  3. In Nae - wytrwałość, samozaparcie
  4. Gum Gi - samokontrola, opanowanie
  5. Baekjul Boolgool - odwaga, niezłomny duch

Wymienione zasady określają normy etyczne, jakimi powinien się kierować każdy, kto rozpoczął naukę tej wymagającej dużej samodyscypliny i samokontroli sztuki walki. Dzięki temu Taekwon-do jest nie tylko zbiorem technik i ćwiczeń kształtujących cechy motoryczne, ale stanowi system wychowawczy o kompleksowym oddziaływaniu psychofizycznym.

Sekrety treningu Taekwon-do

  1. Każdy ruch ma określony cel, sposób wykonania oraz metodykę nauczania, które należy znać i zawsze o nich pamiętać.
  2. Odległości oraz kąty bloków i uderzeń powinny być tak dobrane, aby technika danego ruchu była jak najskuteczniejsza.
  3. Każdy ruch rozpoczynamy ruchem wstecznym (technikę wykonujemy z zamachu, rozpedu wstecznego). Rozpoczętego ruchu nie zatrzymujemy w żadnej fazie, kontynuujemy wykonanie od początku do końca.
  4. Wykonanie techniki wymaga jednego wydechu z wyjatkiem ruchów połączonych. Wydech powinien być jak najkrótszy i rozpoczynać się z dolnej części brzucha.
  5. Podczas przygotowania do wykonania techniki ramiona i nogi powinny być odpowiednio ugięte i rozluźnione. Zapewnia to utrzymanie odpowiedniej równowagi (poprzez obniżenie środka ciężkości) jak również płynność i harmonię w wykonywaniu ruchu.
  6. Fala. Poprzez obinżenie środka ciężkości zwiększa się siłę bloku lub uderzenia.
  7. Wydech, ruch rąk i nóg muszą być zakończone jednocześnie, w tym samym ułamku sekundy. W wykonanie techniki powinno być zaangażowane całe ciało. Ruch rozpoczynają duże grupy mięśniowe (wolniejsze) a kończą małe (szybsze). W ruchu powinny brać także udział mięśnie brzucha i obręczy biodrowej.

Przysięga adepta Taekwon-do

  1. Będę przestrzegał obowiązujących zasad Taekwon-do
  2. Będę szanował Instruktora i starszych stopniem
  3. Nigdy nie nadużyję technik Taekown-do
  4. Będę bronił sprawiedliwości i wolności
  5. Będę orędownikiem pokoju na świecie

Teoria siły

Teoria siły stanowi w Taekwon-do podstawę poprawności wykonywania technik. Uczy, jak w oparciu o właściwości motoryczne i budowę somatyczną uzyskać maksymalną siłę wykonywanego ruchu (techniki). Pozwala ćwiczącym wykorzystać potencjalne możliwości zgodnie z zasadami biomechaniki, fizjologii i psychologii. Teoria siły składa się z 6 elementów, które decydują o jakości techniki.

1. Siła reakcji
Zgodnie z III zasadą dynamiki Newtona każdej działającej sile przeciwdziała siła takiej samej wartości, lecz przeciwnie skierowana. Im mniejsza jest powierzchnia wykonująca uderzenie, tym skuteczność techniki jest większa. Siła akcji skoncentrowana jest na niewielkiej powierzchni atakującej lub blokującej kończyny wykonującego technikę, a siła reakcji rozkłada się na całe jego ciało znajdujące się w odpowiedniej do danej techniki pozycji i równowadze. Powoduje to rozbicie deski, obrażenia ciała przeciwnika bez wywołania podobnego efektu na atakującym.

2. Szybkość
Szybkość jest czynnikiem decydującym o ostatecznej sile uderzenia. Jest to zdolność do wykonywania ruchów w jak najmniejszych przedziałach czasu. Składają się na nią: czas reakcji, czas pojedynczego ruchu oraz częstotliwość ruchów.

Szybkość zależy od:

  • czynników zewnętrznych (warunki otoczenia)
  • wrodzonych predyspozycji
  • stanu wytrenowania (poziom opanowania techniki, siła mięśni, poziom gibkości, wytrzymałość)
  • stanu psychicznego (siła woli, motywacja, stan emocjonalny)

Ważne jest umiejętne unikanie zbędnych napięć mięśni i angażowanie odpowiednich mięśni dla danego ruchu. Czas trwania prawidłowo wykonanej techniki (przez zaawansowanego zawodnika) jest krótszy od czasu reakcji na nią. Ciosu, który nie jest sygnalizowany nie można zablokować.

3. Masa

II zasada dynamiki Newtona mówi, że siła jest iloczynem masy i przyśpieszenia (F= m x a). Maksymalną siłę można uzyskać zwiększając masę mięśni lub przyśpieszając wykonanie ruchu. Generał Choi Hong Hi opracował specyficzny model wykonania techniki, charakterystyczny dla Taekwon-do

4. wykorzystanie sprężystości kolan (obniżenie środka ciężkości, co zapewnia wzrost siły) tzw. fala

5. włączenie rotacyjnego ruchu bioder

6. Koncentracja
Odnosi się ona do kilku elementów:

  • skupienie całej siły techniki na jak najmniejszej powierzchni
  • udział w ruchu właściwych grup mięśniowych, odpowiednie napinanie i rozluźnianie mięśni
  • koncentracja ciosu na wrażliwym punkcie ciała
  • użycie odpowiedniej powierzchni uderzającej
  • skupienie umysłu w trakcie wykonania techniki

7. Równowaga

Podstawowym warunkiem prawidłowego wykonania techniki jest zachowanie równowagi. Może być ona dynamiczna (w czasie przemieszczania się, zwrotów, wyskoków) lub statyczna (przyjęcie pozycji). Pionowy rzut środka ciężkości ciała musi znajdować się w obrębie obszaru podporu. Utrzymanie i odzyskanie równowagi umożliwia odpowiednie wykorzystanie sprężynowania kolan.

8. Kontrola oddechu

Bardzo ważne jest prawidłowe oddychanie. Każdą technikę wykonuje się z głośnym wydechem. Nagły i silny wydech napina mięśnie, zwiększa szybkość i siłę ruchu, któremu towarzyszy. Wykonując technikę należy łączyć wydech z fazą napięcia mięśni kończącą ruch. Wydech powinien być wykonywany ustami.

Stopnie w Taekwon-do
Poziom zaawansowania w Taekwon-do, podobnie jak w innych sztukach walki oznaczony jest odpowiednim kolorem pasa, noszonym na stroju do treningu. W Taekwon-do istnieje 19 stopni: 10 uczniowskich (Kup) i 9 mistrzowskich (Dan). Poszczególne kolory pasów mają swoją symbolikę.

  • 10 kup - pas biały 10q- oznacza bezradność i niewinność początkującego ucznia, który dopiero rozpoczyna trening Taekwon-do
  • 9 kup - pas biały z żółtą belką9q
  • 8 kup - pas żółty 8q- symbolizuje ziemię, z której roślina kiełkuje, wypuszcza pierwsze pędy i powoli umacniając korzenie będzie podstawą dalszego rozwoju, tak jak umacniają się podstawy Taekwon-do u trenującego adepta
  • 7 kup - pas żółty z zieloną belką7q
  • 6 kup - pas zielony 6q- oznacza intensywny rozwój rośliny, tak jak rosną umiejętności u trenującego ucznia
  • 5 kup - pas zielony z niebieską belką5q
  • 4 kup - pas niebieski 4q- symbolizuje niebo, w kierunku, którego roślina pnie się i wzrasta w potężne drzewo wraz z rosnącym poziomem zaawansowania w Taekwon-do
  • 3 kup - pas niebieski z czerwoną belką3q
  • 2 kup - pas czerwony 2q- oznacza niebezpieczeństwo, ostrzega przeciwnika przed umiejętnościami ćwiczącego, a jego samego mobilizuje do przestrzegania zasady samokontroli
  • 1 kup - pas czerwony z czarną belka1q

Stopnie mistrzowskie oznaczone są czarnym pasem i cyframi rzymskimi w kolorze żółtym. Czarny pas jest przeciwieństwem białego. Symbolizuje dojrzałość i biegłość w Taekwon-do, oznacza też mocne podstawy do dalszego doskonalenia się. Kolory pasów nie zostały dobrane dowolnie. Są związane z historią Korei. Posiadaczy stopni mistrzowskich tytułuje się następująco:

  • I - III Dan - Boosabum (młodszy instruktor)
  • IV - VI Dan - Sabum (instruktor)
  • VII - VIII Dan - Sahyum (mistrz)
  • IX Dan - Saseong (Wielki Mistrz)

Do osoby z wyższym stopnie uczniowskim należy zwracać się Sombenim.

Układy Taekwon-do:

  1. Chon-Ji - 19 ruchów - nazwa układu dosłownie oznacza Niebo-Ziemia i w Azji interpretowana jest jako stworzenie świata lub początek ludzkości. Pierwsza część symbolizuje niebo, druga ziemię.
  2. Dan-Gun - 21 ruchów - nazwa pochodzi od świętego Dan Gun Wanggom, który jest uważany za legendarnego założyciela Korei.
  3. Do San - 24 ruchy - nazwa jest pseudonimem koreańskiego patrioty Ahn Chang Ho, który całe życie poświęcił szerzeniu edukacji oraz walce o niepodległość Korei.
  4. Won-Hyo - 28 ruchów - nazwa układu wywodzi się od mnicha buddyjskiego żyjącego w VII wieku w dynastii Silla. Doprowadził on do przyjęcia buddyzmu jako głównej religii w Korei.
  5. Yul-Gok - 38 ruchów - nazwa jest pseudonimem wybitnego filozofa i uczonego Yil (1536-1584) zwanego "Konfucjuszem Korei". Ilość ruchów symbolizuje miejsce urodzenia na 38 stopniu szerokości geograficznej.
  6. Joong-Gun - 32 ruchy - nazwa pochodzi od patrioty koreańskiego Ahn Joong Gun, który dokonał zamachu na japońskiego gubernatora Hiro Bumi Ito odpowiedzialnego za przyłączenie Korei do Japonii w 1910 roku. 32 ruchy symbolizują wiek patrioty w chwili wykonania wyroku śmierci.
  7. Toi-Gye - 37 ruchów - nazwa jest pseudonimem literackim wybitnego filozofa i uczonego Yi Hwang, wielkiego znawcy neokonfucjonizmu. Ilość ruchów odpowiada 37 stopniom szerokości geograficznej, miejscu jego urodzin.
  8. HwaRang - 29 ruchów - jest to nazwa dobrowolnej formacji wojskowej skupiającej w swych szeregach "kwiat młodzieży", powstałej na początku VII wieku, za czasów dynastii Silla. Ilość ruchów nawiązuje do ówczesnej 29 dywizji elitarnej piechoty, w której rozwijano i doskonalono techniki walki będące pierwowzorem współczesnego Taekwon-do.
  9. Choong-Moo - 30 ruchów - było to imię nadane wielkiemu admirałowi Yi Soon-Sin. Uważa się go za wynalazcę prototypu łodzi podwodnej. Opanowanie tych dziewięciu układów jest konieczne do uzyskania najwyższego ze stopni uczniowskich - 1 kup.

Kolejne układy formalne to:

  1. Kwang-Gae - 39 ruchów
  2. Po-Eun - 36 ruchów
  3. Ge-Baek - 44 ruchy
  4. Eui-Am - 45 ruchów
  5. Choong-Jang - 52 ruchy
  6. Juche - 45 ruchów
  7. Sam-Il - 33 ruchy
  8. Yoo-Sin - 68 ruchów
  9. Choi-Yong - 46 ruchów
  10. Yon Gae - 49 ruchów
  11. Ul-Ji - 42 ruchy
  12. Moon-Moo - 61 ruchów
  13. So-San - 72 ruchy
  14. Se-Jong - 24 ruchy
  15. Tong-Jl - 56 ruchów

 

Sala treningowa - Do Jang

Bez względu na miejsce, w którym odbywa się trening na czas jego trwania zmienia się ono w Do Jang, w którym obowiązuje określony sposób zachowania:

  • Przy wejściu i wyjściu należy wykonać ukłon
  • Unikać niepotrzebnych rozmów, zachować koncentrację i skupienie uwagi
  • Nie wolno jeść, spożywać napojów, palić tytoniu
  • Nie należy nosić obuwia
  • Bez pozwolenia instruktora nie wolno wykonywać jakichkolwiek ćwiczeń
  • Wszelkie uwagi i zapytania do instruktora kierować przed i po treningu

Zdaniem twórcy Taekwon-do: " Najważniejszym elementem sali ćwiczeń jest wykwalifikowany instruktor (czarny pas). Jest to podstawowy warunek i wymóg gwarantujący powodzenie szkolenia i jego efekty w przyszłości".

Strój do ćwiczeń (Do Bok)

Do Bok stanowią:

  • Sang-i - luźna bluza w kolorze białym, zapinana na suwak, posiadająca rozcięcia na bokach, z emblematem ITF na lewej piersi. Na plecach znajduje się napis Taekwon-do w języku angielskim i koreańskim
  • Ha-i - luźne spodnie koloru białego, sięgające kostek, z napisem ITF z boku, na wysokości kolan
  • Ti- pas szerokości 5 centymetrów, w kolorze odpowiadającym poziomowi zaawansowania, belka z oznaczeniem stopnia szerokości 0.5 centymetra umieszczona w odległości 5 centymetrów od końca pasa. Pas wiązany pojedynczo, luźno zwisające końce długości około 40 centymetrów.

Stopnie mistrzowskie (Dan) posiadają obszycie dołu bluzy czarną lamówką o szerokości 2,5 centymetra (I-III Dan) oraz lampasy na rękawach i nogawkach (stopnie IV-IX Dan).

Trening Taekwon-do

Podstawowe komendy używane podczas treningów:

  • Charyot - baczność, przyjęcie pozycji Charyot Sogi
  • Kyong Ye - pozdrowienie instruktora z ukłonem
  • Junbi - przygotować się
  • Si Jak - rozpocząć ćwiczenie
  • Goman - przerwać ćwiczenie
  • Parro - powrót do pozycji wyjściowej
  • Swiyot - rozluźnić się, odpocząć
  • Pal Kyo Dae - zmienić nogę
  • Pal Baka Sot - zmienić technikę

Trening Taekwon-do obejmuje pięć podstawowych elementów, które tworzą całość. Ich opanowanie na wysokim poziomie zapewnia mistrzostwo.

1. Techniki podstawowe (Gibon Yonsup)

  • pozycje (Sogi)
  • techniki ręczne (Son Gisool)
  • techniki nożne (Bal Gisool)

2. Formy ruchowe (Tul)

3. Walka (Matsogi)

  • Sambo Matsogi - walka trzykrokowa
  • Ibo Matsogi - walka dwukrokowa
  • Ilbo Matsogi - walka jednokrokowa
  • Ban Jayu Matsogi - walka półwolna
  • Jayu Matsogi - walka wolna
  • Bal Matsogi - walka samymi nogami

4. Samoobrona (Hosin Sul)

  • uwalnianie się z trzymań
  • rzuty i pady
  • obrona przed uzbrojonym przeciwnikiem

5. Trening z wykorzystaniem przyrządów

Pozycje

Pozycja stanowi punkt wyjściowy dla każdej techniki Taekwon-do. Poprawną pozycję charakteryzują:

  • wyprostowane plecy,
  • rozluźnione ramiona,
  • lekko napięte mięśnie brzucha,
  • właściwe ustawienie tułowia w stosunku do przeciwnika (przodem, półbokiem, bokiem),
  • odpowiednia równowaga i sprężystość kolan.

Pozycje dzielimy na prawe (Orun) i lewe (Wen). Jest to uzależnione od rozłożenia ciężaru ciała. Jeśli ciężar ciała jest rozłożony równomiernie na obu nogach (po 50%) pozycję określamy od nogi przedniej, jeśli nierównomiernie pozycję określamy od nogi bardziej obciążonej.

Miarą długości i szerokości pozycji jest szerokość barków (ramion). Należy się także kierować optycznym wizerunkiem pozycji biorąc pod uwagę różnice w budowie ciała. W Taekwon-do wyróżnia się 15 podstawowych pozycji:

1. Charyot Sogi

Pięty złączone, palce stóp pod kątem 45 stopni, nogi wyprostowane, ręce lekko ugięte, dłonie zamknięte w pięść (bez zaciskania) oddalone ok. 30cm. od bioder, wzrok skierowany przed siebie. W tej pozycji wykonujemy ukłon Kyong Ye pochylając tułów ok. 15 stopni w przód nie opuszczając wzroku.

2. Moa Sogi
Stopy złączone, plecy wyprostowane. W zależności od ułożenia rąk wyróżnia się pozycję A, B,C i D

A. - dłonie na wysokości twarzy, prawa pięść zaciśnięta, lewa otwarta okrywa ją z góry, odległość między podstawą nosa i pięściami wynosi około 30 cm

B. - dłonie na wysokości pasa, prawa pięść zaciśnięta, lewa otwarta okrywa ją z przodu, odległość od tułowia około 15 cm

C. - dłonie poniżej pasa, otwarte, palce razem, skierowane w dół, lewa dłoń na prawej, odległość od brzucha około 10 cm

D. - ramiona po bokach tułowia lekko ugięte, pięści zaciśnięte, odległość od ud około 30 cm

3. Narani Sogi

Stopy ustawione równolegle na szerokość barków (zewnętrzne krawędzie), ręce ugięte w łokciach, pięści zaciśnięte na wysokości pasa oddalone 5cm. od siebie i 7cm. od brzucha, łokcie blisko tułowia.

4. Gunnun Sogi

Długość pozycji: 1,5 szerokości ramion (od palców do palców), szerokość: szerokość ramion. Ciężar ciała rozłożony równomiernie na obie nogi, noga przednia ugięta tak, by rzepka kolana znajdowała się w pionowej linii z piętą stopy, noga tylna prosta w kolanie. Palce nogi przedniej skierowane do przodu, palce nogi tylnej zwrócone 25 stopni na zewnątrz, stopy całą powierzchnią przylegają do podłoża.

5. Niunja Sogi

Tułów ustawiony pod kątem 45 stopni do przeciwnika, stopa nogi tylnej ustawiona bokiem, ugięta w kolanie tak, by rzepka była w pionie z palcami stopy. Noga przednia skierowana palcami do przodu, ugięta w kolanie. Obie stopy skręcone 15 stopni do wewnątrz, długość pozycji 1,5 szer barków mierzona od palcy nogi przedniej do zewnetrznej krawędzi pięty nogi tylnej. Ciężar ciała: 70% na nodze tylnej, 30% na nodze przedniej.

6. Gojung Sogi

Pozycja podobna do Niunja Sogi, dłuższa o szerokość stopy. Ciężar ciała rozłożony równomiernie na obie nogi. Długość pozycji 1,5 szerokości barków - mierzona od palców nogi przedniej wewnętrznej krawędzi (palucha) nogi tylnej.

7. Annun Sogi

Stopy ustawione równolegle, odległość ok. 1.5 szerokości ramion, ciężar ciała rozłożony równomiernie, nogi ugięte w kolanach w takim stopniu, aby boczne części kolan były w pionie z wewnętrznymi częściami stopy, natomiast rzepki kolan były w pionie z palcami stóp.

8. Sasun Sogi

Pozycja podobna do Annun Sogi. Różnica polega na przesunięciu jednej nogi tak, aby palce stopy tylnej były w jednej linii z piętą nogi przedniej.

9. Oguryo Sogi

Od pozycji Sasun Sogi różni się silnym ugięciem kolan do środka i mocnym napięciem mięśni nóg. Stopy ustawione równolegle, odległość między nimi nie jest stała i zmienia się w zależności od sytuacji.

10. Kyocha Sogi

Nogi skrzyżowane, ugięte w kolanach, ciężar ciała na nodze, której stopa całą powierzchnią przylega do podłoża, druga noga oparta stawem małego palca o podłoże, umiejscowiona przed (w czasie przejść) lub za nogą podporową (przy przeskokach).

11. Guburyo Sogi

Jest to pozycja na "jednej nodze". Noga podporowa ugięta w kolanie, rzepka kolana i palce stopy w pionie, ustawienie bokiem w kierunku przeciwnika. Druga noga mocno ugięta, pięta na wysokości kolana nogi podporowej, palce "podciągnięte" do góry, kolano w kierunku przeciwnika.

12. Waebal Sogi

Pozycja na "jednej nodze". Noga podporowa prosta, stopa zwrócona palcami do przodu. Druga noga ugięta w stawie kolanowym i biodrowym, pięta na wysokości kolana, palce podciągnięte w górę, zwrócone do przodu.

13. Dwitbal Sogi

Noga tylna ugięta w kolanie tak, aby rzepka znalazła się w pionie z palcami stopy, ustawiona bokiem, skręcona do wewnątrz 15 stopni i obciążona całym ciężarem ciała. Stopa nogi przedniej oddalona na szerokość ramion (mierzone od palców nogi przedniej do pięty nogi tylnej), oparta o podłoże poduszkami stopy, skierowana palcami do przodu, skręcona do wewnątrz 25 stopni, kolano ugięte. Tułów ustawiony pod kątem 45 stopni do przeciwnika.

14. Soojik Sogi

Obie nogi proste w kolanach, tylna stopa bokiem, przednia skierowana palcami do przodu, skręcone po 15 stopni do wewnątrz. Oddalone od siebie na szerokość ramion (odległość mierzona od palców nogi przedniej do wewnętrznej krawędzi nogi tylnej). Ciężar ciała: 60% na nodze tylnej, 40% na nodze przedniej.

15. Nachuo Sogi

Pozycja podobna do Gunnun Sogi tylko o stopę dłuższa.

Techniki ręczne

Techniki ręczne można podzielić na techniki ataku i techniki obrony. Wszystkie techniki ręczne wykonuje się na trzy strefy: niską (Najunde), środkową (Kaude) i wysoką (Nopunde).

Wśród technik ataku wyróżniamy:

  • uderzenia pięścią (Jirugi)
  • pchnięcia (Tulgi)
  • cięcia (Ghutgi)
  • uderzenia (Taerigi)

Techniki obrony (bloki) są wykonywane różnymi częściami przedramienia i dłoni. W zależności od miejsca bloku wyróżniamy:

  • blok przedni (w linii centralnej ciała)
  • blok przednio-boczny (linia piersi)
  • blok boczny (linia barku)

Techniki nożne

W Taekwon-do występuje 1200 sposobów użycia nóg w walce. Techniki nożne znajdują zastosowanie w ataku, blokowaniu, skokach i kopnięciach w powietrzu. Można podzielić je następująco:

  • ataku (Gong Gyok Gi)
  • obrony (Bang Eau Gi)
  • w leżeniu (Noowo Bal Gisool)

Walka (Matsogi)

Doskonaleniu technik ataku i obrony nauczanych w układach i podczas ćwiczeń podstaw Taekwon-do służy walka. Stanowi ona istotę wszystkich sportów walki. W walce następuje rzeczywiste zastosowanie poznanych technik w kontakcie z przeciwnikiem. Jest ona niezbędnym czynnikiem służącym kształtowaniu odwagi, wyczucia dystansu, przewidywania zamierzeń przeciwnika. Pozwala także na praktyczne sprawdzenie własnych umiejętności.

1. Sambo Matsogi (walka trzykrokowa)

Jest pierwszym rodzajem walki poznawanej w czasie treningów. Jej podstawowa wersja jest ćwiczona indywidualnie i zawiera stałe elementy, niezależnie od stosowanego ataku i obrony:

  • Z pozycji Charyot Sogi przeniesienie prawej nogi do tyłu, do pozycji Gunnun Sogi z blokiem Bakat Palmok Najunde Makgi i okrzykiem
  • Wykonanie trzech kolejnych kroków do przodu z techniką atakującą (ręczną lub nożną) w określonej pozycji
  • Powrót do pozycji Narani Sogi (cofnięcie nogi)
  • Wykonanie trzech kolejnych kroków w tył z techniką obronną, adekwatną do ataku
  • Cios kontrujący z okrzykiem i powrót do pozycji wyjściowej (dostawienie nogi)

W przypadku walki trzykrokowej wykonywanej w parach pierwszym elementem jest odmierzenie dystansu. Źle odmierzony dystans uniemożliwia prawidłowe użycie technik blokujących i wypacza pozycje.

Poruszając się w pozycji Gunnun Sogi pierwszy krok stawiamy na zewnątrz stopy przeciwnika, w pozycji Niunja Sogi postępujemy odwrotnie.

2. Ibo Matsogi (walka dwukrokowa)

W walce dwukrokowej występują dwa różnego rodzaju ataki oraz dwa rodzaje obrony (w różnych pozycjach). Nie ma odmierzania dystansu. Zawodnik atakujący rozpoczyna walkę od przeniesienia prawej nogi do tyłu, do pozycji Niunja Sogi i wykonania bloku Bakat Palmok Kaunde Daebi Makgi z okrzykiem.

Podstawowymi celami Ibo Matsogi są:

  • Doskonalenie technik ataku i obrony w różnych kombinacjach ruchowych
  • Wyrabianie nawyku łączenia technik ręcznych i nożnych
  • Nauka kontroli dystansu
  • Utwardzanie powierzchni blokujących
  • Doskonalenie czucia przestrzeni i przeciwnika (bujak)
  • Ilbo Matsogi (walka jednokrokowa)

3. Ilbo Matsogi (walka jednokrokowa)

Walka jednokrokowa należy do najważniejszych form bezpośredniego wykorzystania technik Taekwon-do w kontakcie ze współćwiczacym. Do nauczania Ilbo Matsogi można przystąpić dopiero po opanowaniu Sambo Matsogi i Ibo Matsogi. Naukę należy zaczynać od technik dobrze znanych i opanowanych na odpowiednim poziomie. Sposób wykonania Ilbo Matsogi:

  • Zawodnicy ustawieni twarzą do siebie w pozycji Charyot Sogi wykonują ukłon Kyong Ye
  • Zawodnik atakujący odstawia prawą nogę do pozycji Narani Sogi z okrzykiem
  • Zawodnik broniący się odstawia lewą nogę do pozycji Narani Sogi z okrzykiem
  • Zawodnik atakujący wykonuje atak w przód
  • Zawodnik broniący się wykonuje technikę obrony (blok, unik, zejście z linii ataku, odskok) i kontrę z okrzykiem
  • Obaj zawodnicy wracają do pozycji gotowości Narani Jumbi Sogi

Powierzchnie atakujące i blokujące

Miejsca na ludzkim ciele pozwalające skutecznie skoncentrować siłę noszą nazwę powierzchni atakujących (w przypadku ataku) lub blokujących (używanych przy obronie). Odpowiednio przygotowane (utwardzone) mogą stanowić skuteczną broń.

Podstawowe powierzchnie atakujące i blokujące:

  • Ap Joomuk - przednia cześć zaciśniętej pięści, tworzą ją główki dalsze drugiej i trzeciej kości śródręcza
  • Dung Joomuk - grzbietowa część pięści, główki dalsze drugiej i trzeciej kości śródręcza
  • Sonkal - zewnętrzna krawędź otwartej dłoni, palce dociśnięte do siebie
  • Sonkal Dung - wewnętrzna krawędź dłoni, mocno zgięty kciuk skierowany do wewnątrz
  • Sonkut - powierzchnię ataku tworzą końce palców otwartej dłoni.

Wyróżniamy:

  • Sun Sonkut - dłoń ułożona prostopadle do podłoża, kciukiem do góry
  • Opun Sonkut - dłoń ułożona równolegle do podłoża, wewnętrzną częścią skierowana w dół
  • Dwijibun Sonkut - dłoń równolegle do podłoża, wewnętrzną częścią skierowana do góry
  • Anpalmok - początkowa część przedramienia (ok. 1/3) od strony kciuka
  • Bakatpalmok - początkowa część przedramienia (ok. 1/3) od strony małego palca
  • Palkup - część łokciowa zgiętego przedramienia lub ramienia
  • Apkumchi - przednia część stopy, powierzchnię tworzą główki dalsze kości śródstopia, palce mocno odwiedzione ku górze
  • Baldung - grzbietowa część stopy
  • Balkal - boczna, zewnętrzna krawędź stopy, bok pięty
  • Dwichook - tylna część pięty
  • Dwitkumchi - podeszwowa część pięty
  • Balkut - końce wyprostowanych palców obciągniętej stopy
  • Moorup - kolano


Kierunki

  • Ap - przód
  • Yop - bok
  • Dwit - tył
  • Neryo - w dół
  • Ollyo - w górę
  • Anuro - do środka
  • Pakuro - od zewnątrz

Na podstawie skryptu Taekwon-do.

Jesteś tutaj: Strona główna Taekwon-do